พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 ได้บัญญัติรับรอง ความเสมอภาคของลูกจ้างชายและหญิงไว้ในมาตรา 15 ความว่า “ให้นายจ้าง ปฏิบัติต่อลูกจ้างชายและหญิงโดยเท่าเทียมกันในการจ้างงาน เว้นแต่ลักษณะ หรือสภาพของงานไม่อาจปฏิบัติเช่นนั้นได้” ตัวอย่างเช่น หากลักษณะงาน คุณภาพงาน และปริมาณงานของลูกจ้างชายและหญิงมีเท่าๆ กัน นายจ้างจะต้อง กำหนดอัตราค่าจ้าง และค่าล่วงเวลาให้ลูกจ้างหญิงและชายเท่าเทียมกัน อย่างไรก็ดี ลักษณะหรือสภาพของงานบางอย่างที่เสี่ยงภัย เช่น งานในเหมือง งานก่อสร้าง ที่ทำใต้ดิน ใต้น้ำ ในอุโมงค์ หรืองานเช็ดกระจกตามตึกสูงที่ต้องขึ้นนั่งร้านสูงเกิน 10 เมตร งานผลิตหรือขนส่งวัตถุระเบิด วัตถุไวไฟ งานเหล่านี้ กฏหมาย ห้ามนายจ้างไม่ให้บังคับลูกจ้างหญิงให้ทำงาน เหตุที่กฏหมายกำหนดเช่นนี้ก็เพื่อ คุ้มครองลูกจ้างหญิง และไม่ถือว่าขัดต่อหลักความเสมอภาคแต่อย่างใด